Inleiding

Deze website beschrijft enkele van mijn gedachten over de toepassing van de Participatiewet in de gemeente Utrecht. Mijn commentaren op de uitvoering van het bijstandsbeleid baseren op persoonlijke ervaringen in een periode van twee jaren gedurende 2021-2023. Ik wil laten zien hoe de concrete uitvoering zich verhoudt tot de intenties van de wet. De gemeente legde mij als bijstandsgerechtigde verplichtingen op, die niet doenbaar waren. De Participatiewet schrijft voor, dat de gemeentelijke klantmanagers maatwerk bieden. In mijn geval slaagden zij hierin niet. De commentaren laten zien, waar de begeleiding tekort schiet.

De website bestaat uit zeven blogs:

Elk van deze blogs laat een bepaald aspect zien, waar de uitvoering van de wet in de gemeente Utrecht onwenselijke gevolgen heeft en schade veroorzaakt, althans bij mij.

De eerste blog laat zien, dat de regels in de Participatiewet op zich al tamelijk hardvochtig zijn. De gemeente Utrecht kan dit niet veranderen.

Ik vind de tweede blog, over de plichten volgens de Participatiewet, het meest onthutsend. Hier illustreer ik, hoe de gemeente Utrecht mij direct na mijn instroom als bijstandsgerechtigde behandelde op een manier, die niet voldoet aan de wettelijke bepalingen. De intake deed geen poging om mijn arbeidsvermogen te meten. Ik heb indertijd geen bezwaar gemaakt, omdat ik de gemeente vertrouwde. Het is bijzonder pijnlijk, wanneer je later ontdekt, dat je vertrouwen is misbruikt.

De hierna volgende blogs laten zien, dat het moeilijk is om een foutieve inschatting tijdens de intake later alsnog te corrigeren tijdens de uitvoering van de aangeboden gemeentelijke voorziening.

De derde blog legt uit, hoe de gemeente probeert om bijstandsgerechtigden te plaatsen in een extern traject naar werk. De gemeente maakt hierbij misbruik van hun onwetendheid. Deze plaatsing was evident ongunstig voor mij.

De vierde blog laat zien, hoe tijdens het traject naar werk de vrije beroepskeuze wordt ingeperkt. De gemeente streeft naar een snelle uitstroming, en probeert daarom de bijstandsgerechtigde te plaatsen in veel gevraagde beroepen. Hierbij wordt de bijstandsgerechtigde zwaar onder druk gezet.

De vijfde blog is verwant aan de vierde blog. Hier wordt onderzocht of de gemeente Utrecht streeft naar een duurzame uitstroom van bijstandsgerechtigden. Volgens de beleidsvoornemens heeft de gemeente inderdaad deze ambitie. Maar mijn klantmanager oefende druk uit om extreem flexwerk te accepteren, in strijd met het gemeentelijke beleid. Ook hiervan was ik mij indertijd niet bewust.

De zesde blog is enigszins een buitenbeentje, omdat hier kritiek wordt geleverd op de sollicitatie-procedures. Met name wordt ingegaan op het laagdrempelig werven van personeel, wat tegenwoordig wel Open Hiring wordt genoemd. Dit is een riskante werkwijze, omdat de paring niet goed wordt beproefd. Ik werd geplaatst in een functie, die eigenlijk niet ging.

De zevende blog is toegevoegd on enkele andere bronnen van informatie te ontsluiten. Zij zijn afkomstig van de Bijstandsbond, een Amsterdamse zelforganisatie en kenniscentrum. Hun opvattingen zijn nuttig, maar niet per se die van mij.

Heeft u vragen of commentaren? Ik ben bereikbaar via eabakkum(at)yahoo(dot)com.

Auteur: Emil Bakkum

Ik ben beleidsonderzoeker in ruste. Eind 2021 moest ik een beroep doen op bijstand bij de gemeente Utrecht. Dit was een onthutsend nare ervaring, die de stimulans is voor deze blog.

Plaats een reactie